Blog

Zasady udzielania Pierwszej Pomocy

Każda sytuacja – w której jest zagrożone życie lub zdrowie – warta jest uwagi każdego z nas – ponieważ nigdy nie wiemy, kiedy sami możemy potrzebować pomocy. Musimy jednak pamiętać o podstawowych zasadach, wytycznych które pomogą nam w sposób prawidłowy pomóc poszkodowanemu czy choremu.

Każda sytuacja – jest inna i wymaga innych przedsięwzięć, innego wsparcia czy pomocy. Najgorsze co można zrobić to bezczynność dlatego zawsze warto działać, być może to jedyna szansa na życie dla drugiego człowieka!

1. Ocena bezpieczeństwa

Sytuacje w jakich możemy się znaleźć mogą być różne ze względu na miejsce, okoliczności, zagrożenie czy choćby warunki atmosferyczne dlatego zawsze powinniśmy pamiętać o swoim życiu by próbując pomóc przez przypadek ktoś nie musiał i nam udzielać pomocy – co stanowi punkt pierwszy wszelkich zasad!

2. Ocena przytomności

Poszkodowany czy chory może być w stanie, w którym trudno nam będzie ocenić jego stan. Dowiedzieć się tego możemy od osób postronnych, które np. widziały zdarzenie, znają osobiście osobę i wiedzą co może jej dolegać lub od samego poszkodowanego. Chcąc sprawdzić jego przytomność w celu porozumienia się z nim należy pamiętać, że najpierw próbujemy głosem, później lekkim dotykiem a na końcu poprzez lekki ucisk i mimikę twarzy – stan obrażeń.

3. Wezwanie (poproszenie) o pomoc

Należy pamiętać, że chcąc pomóc drugiemu człowiekowi zawsze możemy a nawet powinniśmy postarać się o wsparcie osób postronnych, być może oni nie wiedzą jak zareagować a Twoje krótkie i konkretne wskazówki (komendy) pomogą im działać. Człowiek w czasie „anormalnych sytuacji” zachowuje się bardzo różnie, niejednokrotnie nie znając samego siebie. Dzieje się tak poprzez różne niecodzienne bodźce, które odczuwa w sposób nadmierny i gwałtowny a w sytuacji kiedy nie posiada odpowiedniego przeszkolenia – nie będzie działał według zasad czy wyuczonych metod – zadziała instynktownie, niejednokrotnie uciekając od zagrożenia, które go nie dotyczy. 

4. Udrożnienie dróg oddechowych

Udrażnianie dróg oddechowych wykonuje się na ogół u osób nieprzytomnych by przywrócić czynności życiowe do normy, w tym przypadku – oddech. Głównymi przyczynami problemów z oddychaniem lub też całkowitym jego zablokowaniu jest zapadnięty język lub też ciało obce, które utrudnia lub całkowicie uniemożliwia potrzebującemu oddychać. Udrożnienie wykonuje się na kilka sposobów, my przedstawimy dwa najczęstsze tj. za pomocą tzw. rękoczynu czoło-żuchwa oraz rękoczynu Heimlicha.

5. Ocena oddechu

By prawidłowo ocenić oddech nie należy wyłącznie obserwować ruchu klatki piersiowej lecz do tego celu posłużyć się trzema zmysłami wg. zasady: widzę, czuję, słyszę. Ocena oddechu powinna trwać minimum 10 sekund przy czym nie krócej niż dwa prawidłowe wdechy, a wykonujemy ją za pomocą:

• obserwujemy ruchy klatki piersiowej;
• nasłuchujemy uchem wydobywające się powietrze;
• wyczuwamy policzkiem przykładając do ust ratowanego.

6. Telefon Alarmowy

Podczas udzielania pomocy poszkodowanemu przychodzi moment lub potrzeba wezwania odpowiednich służb, które przejmą lub pomogą nam w sytuacji zagrożenia życia. Wykonując połączenie alarmowe powinniśmy być po ogólnych oględzinach poszkodowanego, znać swoje położenie oraz posiadać inne podstawowe informacje o zdarzeniu ponieważ w rozmowie z operatorem, który odbierze zgłoszenie natkniemy się na wstępny wywiad, który z nami przeprowadzi i który będzie miał bezpośrednie przełożenie na jego reakcje względem zdarzenia – co za tym idzie wybór i powiadomienie odpowiednich służb tj. pogotowie, straż pożarna, policja.

Najlepszym do tego celu jest Europejski Numer Alarmowy 112, z którym się połączymy z zablokowanego telefonu a nawet nie posiadającego karty SIM. 

7. Postępowanie zależne od stanu poszkodowanego

Jak wspominaliśmy wcześniej – każda sytuacja jest inna – tak samo stan poszkodowanego może być różny lub też zmienny, do czego powinniśmy się dostosować chcąc prawidłowo udzielić Pierwszej Pomocy. W zależności od tego, czy poszkodowany jest stabilny, a więc jest świadomy lub jego czynności życiowe są w normie i wymaga jedynie obserwacji do czasu przyjazdu służb ratunkowych, czy nie oddycha, a jego serce nie pracuje, nasze działanie będzie zgoła odmienne. Element obserwacji jest także bardzo ważnym aspektem, ponieważ stan może się nagle zmienić i zdarzy się, że będziemy zmuszeniu przystąpić do innego działania lub też je ponowić, by przywrócić funkcje życiowe. 

7.1. Pozycja boczna ustalona

Jest to ułożenie ciała poszkodowanego, które wykonuje się w chwili zachowania przez niego podstawowych funkcji życiowych tj. oddech i krążenie. Pozycja ta powinna być stabilna i jak najbardziej zbliżona do położenia ciała na boku z zachowaniem odchylenia głowy tak, by w razie pojawienia się płynów swobodnie mogły wypłynąć oraz braku ucisku na klatkę piersiową, by nie utrudniać oddechu. Z uwagi na różną budowę ciała oraz np. różnych obrażeń pozycja ta może być modyfikowana. 

7.2. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa

Jest to zespół czynności mających na celu przywrócenie krążenia lub podtrzymanie niewielkiego przepływu krwi przez mózg i serce u poszkodowanego by nie dopuścić do niedotlenienia. Wykonuje się je u osób z podejrzeniem nagłego zatrzymania krążenia w stanie bezdechu i utraty świadomości. Szybka pomoc i zabiegi resuscytacyjne wykonywane przez świadków zdarzenia zwiększają trzykrotnie szanse na przeżycie poszkodowanego.

7.3 Defibrylator

Defibrylator zwany AED (automatyczny elektryczny defibrylator) przeznaczony jest do przywrócenia prawidłowej pracy serca w przypadku wystąpienia ZNK – nagłego zatrzymania krążenia. W czasie kiedy poszkodowany nie oddycha, nie reaguje na żadne bodźce zewnętrzne i nie odczuwamy lub nie jesteśmy w stanie (choćby ze względu na brak umiejętności) sprawdzić krążenia – defibrylator jest idealnym urządzeniem, które w prosty sposób pomoże nam w ratowaniu ludzkiego życia. Urządzenia te są tak zbudowane by komputer sterujący samoczynnie sprawdzał stan poszkodowanego i wydawał komendy dla osób ratujących.